26
Hiç kimse uyanmasın diye sessizliğe büründüm. Günahlarımın, suçlarımın sesini boğdum içimde. Uykuyla boyanmış dünyanın işine hiç karışasım yoktu. Böyle herkes güvendeydi. Dünyanın düzeni rüyadan çarklarla dönüyordu. Uykulara eşlik eden huzurla beraber insanların yüzlerinde gülümseyişlerden çiçekler açıyordu sanki.
Bu uykuların sürdürücüleri sürekli ninniler söylüyorlar, uyananlara uyku çobanlığı işi veriyorlardı, reddedenlerin akıbeti bilinmiyordu.
Bana hiç dokunmadılar. Sanırım yaradılışımdan onların işini yaptığımı biliyorlardı. Benim nedenim farklı olsa da aynı yolun içindeydik.