Bab

Küçük kızımın ağzından çıkan ilk sözcük “Bab” oldu. İkinci heceyi, son harfi kendine bıraktı. Ya da belki de bizim görmediğimiz açık bir kapı görüyordu. Ne olursa olsun sözcüğü üstüme aldım. Küçük kızının kendi canlı oyuncağına sonunda isim vermesi gibiydi. İnsan olmaya doğru ilerlerken beni de kendi varoluş çemberinin içine dahil ediyor. Açtığı “bab”tan beni de içeri alıyordu. Kız bebekler kesinlikle çok derin ve düşünceli varlıklar bence. Babacığını görebiliyor.

Erkan K.