Çok ağırlaşmıştı. Bir tonluk gövdesiyle bırakın şehirde yolculuk etmeyi evde odadan odaya bile gitmek onun için bir çileydi. Durakta beklerken yanaşan otobüsün kapısı onu geçerek bir metre yan tarafında açıldı. Ağır ağır yana doğru kaymaya çalıştı. O henüz yarım metre kadar ilerlemişken kapı kapandı, üstü yiyecek reklamıyla dolu olan otobüs hareket etti. Kendini, durumunu biliyordu, o yüzden sesini çıkarmadı. Veryansın etmedi. On dakika sonra gelen otobüsün kapısı yine uzağında açıldı. İnsanlar araca binebilmek için hücum ettiler. Bu hengamede o hiç kıpırdamadan otobüs ağzına kadar doldu. “Tüm bunlar normal,” dedi içinden. Aklına bir taksiye binme düşüncesi gelse de bunun mümkün olmadığını biliyordu. Otomobile sığmıyordu. Üç gündür beklediği durakta yanında getirdiği çantada bir ekmek arası peyniri çıkardı, “aç karınla otobüs beklenmiyor,” dedi.
Erkan K.